Volle kracht vooruit

Over waardebepaling, kompas en richting

Okay, dus ik heb heel lang super zielig elk druppeltje bloed uit mijn toetsen geperst om te verklaren hoe dan wel kudt dan wel goed het leven momenteel was en is. Dat is leuk tijdverdrijf geweest, maar hoe nu verder?

Een praktische handleiding voor het eigen kompas. Zonder verleden, zonder pijnlijke herinnering, zonder oordeel, zonder andermans verdere evidente inmenging. Ik heb ruim 43 jaar rondgekropen op deze planeet - tijd genoeg om uit te vinden hoe het kompas afgesteld moest worden. Ik ben onderweg tegengekomen dat ik de waarde van authenticiteit, eerlijkheid en oprechte intenties het belangrijkst vind. Mensen die niet viben op die frequentie, laat ik achter, werk ik tegen of in ieder geval niet mee samen. Dat verklaart mogelijk waarom ik veel alleen ben trouwens. Hoewel ik de waarde van samenzijn, sociale rituelen delen, en genieten van gezelschap - ook een steeds prominenter plek in mijn bestaan geef, is deze ondergeschikt. Als mensen niet echt kunnen zijn, hoeft dat tenslotte niet. Dan heb ik nog de dingen, de machines en de materie om mij in leven te houden. Mijn dieet is daarbij ook niet strikt carnivoor, niets strikt suikerarm, noch strikt vega. Ik eet waarvan ik denk en voel dat het de hoogste functionaliteit dient. Functie zet zich uiteen in kortstondig genot bij consumptie en lange termijn levensvreugd en tot slot levensduur. Dit wil zeggen dat er een aantal verboden vruchten zijn, waar ik simpelweg al genoeg van gehad heb in mijn leven zoals alcohol en cannabis, maar dan andere chemicaliën zoals risperidon en alprazolam mij wel dienen en niet tot onoverkomelijke problemen leiden. Dus met de blik van de alchemist bereid ik mijn maaltijd en stuur ik mijn gedrag bij met de hoogst haalbare kwalitatieve biotech ter ondersteuning. Dit is geen reclame. Het is een tradeoff. Deze chemicaliën dienen mijn systeem, omdat ik er zo lang onder gezeten heb, dat het wegnemen te lang duurt om in dit bestaan nog de tijd voor te vinden. En ik heb het geprobeerd. Maar ik ga te hard, te ziek en te bot als ik geheel of gedeeltelijk deze chemische ondersteuning wegneem. Het is ook volstrekt helder te verantwoorden. Apotheek wel, drugsdealer of slijterij niet. Tijdens het boodschappen doen. Boodschappen doe ik premium. Ik kies een gemakconstructie die aan huis levert omdat ik mijn tijd aan het huishouden terugbreng tot een functioneel zo dienend mogelijk geheel. Ik heb onlangs weer ruim 100 euro betaald zodat Albert Heijn het hele jaar die levensmiddelen komt brengen voor mij. En dat vind ik waardevol. En daar geniet ik dan ook van. Het is een efficiënt systeem, een dienende transactie. Daarbij heeft Albert Heijn het grootste assortiment, en daarmee het beste aanbod. Prijzen en geld zijn van minder grote waarde in mijn leven dan je op basis van mijn uitgedragen uitspraken soms wellicht zou vermoeden. Geld dient transacties. Transacties dienen het proces. Het proces dient mijn leven. Mijn leven is leidend. Gebrek aan geld maakt wel lijdend mogelijk, maar ik geloof niet in schaarste. We hebben die getallen in de computer bedacht op zo’n schaal dat iedereen mee zou moeten kunnen komen als hij of zij verstandige transacties doet. Verder is geld intrinsiek waardeloos. Het doel, en wat er mee gebeurt is de waardebepaler.

Het functioneel transactionele huishouden dient mijn gemak. Als ik voldoende verdien laat ik tegen een kleine vergoeding bijstaan in ondersteuning voor de tuin. Direct en zonder onnodige overhead.

Mijn geliefde is notarieel vastgelegd, en daarbij voor de lange termijn aan mij verbonden. Mijn computerwerk en ondernemerschap voer ik commercieel uit maar tenminste ook nog voor de duur van een jaar voor vereniging Anoiksis en de wetenschappers verbonden aan het RGOc. Omdat ik denk dat dit zowel mij als deze zachte doelen dient, meer dan dat ik er mee zou opschieten als ik enkel voor harde euro zou strijden op de vrije commerciële markt.

Welke zachte doelen? Die waar zij mij helpen leren wennen aan arbeidsmatig processen, collega’s, studeren en verantwoordelijkheden en tevens een hoger doel dienen, namelijk goed zijn voor de community met de achtergrond waar ik uit voort ben gekomen. Daarnaast is er een kleine incentive van een beperkte vergoeding die het een goede deal maakt.

Dit maakt mijn agenda en werkweek wel propvol, dat is zo. Maar ik ben niet vies van hard werken. Zolang mijn gezondheid dat toe laat werk ik zo hard als ik kan. Altijd. Dit is karakter, geen wilskracht, en gaat dus vanzelf. Net als de 10KM die ik per dag wandel, met gemak. Het ‘kost’ gevoelsmatig dan ook niets. En wie er respect voor heeft moet begrijpen dat het mijn gewoontes zijn. Maak van iets een gewoonte en het gaat makkelijker.

Waarom ik 10 KM per dag loop? Omdat ik de beweging nodig heb en anders knettergek word. Dus ik doe dit als zelfzorg, net als douchen en scheren. Regelmatig ben ik aan het bellen overigens terwijl ik loop omdat ik wandelend beter mijn focus op mijn gesprekspartner - veelal ook gewoon mijn lieve partner, kan houden. Op andere tijden luister ik vooral muziek, van het alternatieve soort. Zoals o.a. op KINK te horen.

Voor het komende jaar wil ik mij nog meer gaan richten op functioneel en transactioneel dienend voedsel waarbij gezondheid de hogere waarde dan geld krijgt. Dit betekent tevens dat ik niet meer gedetailleerd per week bijhoud wat mijn geliefde aan boodschappen kost, want dat hebben we al meer dan een jaar lang bekeken en daar de volgende conclusies uit getrokken:

• 🧾 Totaal boodschappen 2025 (haar deel): € 1.030,50

• 📊 Gemiddelde per week: € 42,94

• 🔻 Laagste week: week 6 – € 28,88

• 🔺 Hoogste week: week 32 – € 61,48

Dit betekent vanaf heden dat zij elke week dat zij hier is gewoon een vast bedrag van 43 euro, mogelijk gecorrigeerd met inflatie maar niet meer tot op productniveau vastgelegd, zal bijdragen.

Hoe ik erbij loop - is veelzeggend maar dusver geen betaalde reclame uiting

Petjes. Ja, die draag ik, nee niemand betaalt mij ervoor. Ze dragen letterlijk uit met welke vibe en intentie ik op pad ben. BUNQ is daarbij geen bindend advies voor een bank overigens, maar een concept, een gedachtegoed. Hoe zakelijk en privé behandeld wordt door een instituut dat mijn financiën dient. Ik vibe wel aardig met het halfautomatische half menselijke van BUNQ. Niet iedereen zijn kopje thee, dat begrijp ik. Het Portugal petje vertegenwoordigt dan de waarde van vakantie en ontspanning, ik ben dan typisch niet aan het werk. En het Tweakers petje, vertegenwoordigt de technische, coderende, en servicegerichte, op het autistische automatiseren af - aan waarde. Maar ook een bepaalde kwaliteitsstandaard. Dat zijn dus merkwaarden die ik integreer met mijn persoonlijke waarden. Gewoon omdat ze goed werken, niet omdat ik aandelen heb.

Je ziet tot slot dat ik een band hoody draag op deze foto. Dat is van de belangrijkste band in mijn eigen leven, Linkin Park, maar vertegenwoordigt de waarde van muziek die mentale gezondheid bespreekbaar en toegankelijk maakt. Chester zong mij toe toen ik vast zat, Emily sinds ik los ben. From Zero? Fuck yeah. Spreekt voor zich wie mij heeft gevolgd hier.

En nu door met alles waarvan ik heb gevonden dat het wel werkt. Let’s go!