Begrijp me niet verkeerd, op sommige dagen heb ik oprecht lol en vind ik het leven best te doen en leuk. Dan lach en gier ik met mijn geliefde en kroost in koor en spreid ik een nadrukkelijk ondubbelzinnige vorm van geluksbeleving uit. Dit zal zelden opgevat worden als ‘grappig’ echter, en meer met compassievolle ogen van vertedering bekeken worden. Tenminste door iedereen die geen sociopathische toetsenbord held in zijn niet-zo witte broekje is.
Dan echter zijn er ook momenten waarop ik grappig ben - omdat ik in mijn ernst, iets compleet mis heb. Iets dat ik met ‘ik was vandaag jaar oud’ kennelijk niet begrepen heb of al jaren verkeerd heb ingevuld. Aangezien ik namelijk niemand aan mijn handje heb die mij dagelijks vertelt wat ik moet denken en doen. Reeds met 17 lentes op de kalender, werd dit vogeltje het nest uit getrapt om real world vlieguren te maken - en soms met een verpletterend falen als gevolg.
Dus dan is het vooral voor de omstanders grappig dat ik iets gezegd heb, want zij zijn vooral blij dat zij mij niet zijn. Heel leuk, echt, ik geniet er van als ik mensen vrolijk kan maken - als dat terecht zou zijn. In deze gevallen kun je je ook afvragen wat er collectief is mis gegaan, maar kennelijk ben ik één van de weinigen die zich dermate verantwoordelijk buiten zijn comfort-zone voelt.
Tot slot is er nog de mate van hilariteit die men het best kan omschrijven als cynisch absurdisme. Een kunstvorm welke ik van niet onbekende scribenten heb aangeleerd gekregen door nauwlettend hun welsprekendheid te analyseren en voor mijn eigen doelen te plagiëren. Deze vorm van theater moet u echter niet als een bewonderingswaardige kunstvorm opvatten.
Kijk een voorbeeld, vanochtend moest ik mijn huisarts duidelijk maken dat het recept dat ik dinsdag per email - en toen keurig, vroeg, nog niet verwerkt was. Dit weten zij, maar mailen anno 2025 is teveel gevraagd voor hun werkwijze. Tenslotte is struikelend over je woorden aan de telefoon uit 1980 hangen, veel doeltreffender. Zodat ze meteen in je ziel kunnen roeren zo nodig. Ik schreef dan ook mild geagiteerd na dit stilzwijgende bewuste negeren van mijn verzoek het volgende aan de arts direct in de ‘super geheime patiënten omgeving’ - waar de dokter overigens dan weer niet IRL op kan en mag reageren naar derden, dus ik laat zijn naam e.d. er dan ook bewust uit weg:
Onderwerp: Recept aanpassen
Vraag:
Het recept is momenteel: 1x 0,5 mg Risperdal (tablet) verdeeld over halve in de ochtend en halve (0,25mg) in de avond
2x 0,5mg Xanax (zelfde tijden / gelijktijdig)Daarmee zijn 90 Xanax tabletten dus in anderhalve maand op. En ik snap heus dat het allemaal super verslavend en heerlijk snoepgoed is, en als ik de doctoren moest geloven zou ik het liefst te scoren op de hoek van de straat als zij het niet voorschreven - maar de praktijk is werkelijk dat ik het tegen wil en dank slik omdat het noodzakelijk is om mijn leven leefbaar te houden, maar dat ik liever ook niet mijn grijze massa lam had gelegd met allerhande pharma in dit leven. Kan verdorie wel wat nuttigers met mijn heldere hoofd hè. Echter, het afbouwen van Risperdal komt sowieso al met een gezellige stemming. En omdat niemand zit te wachten op kerels van bijna 43 die moeilijk doen omdat ze zich miskend, eenzaam, verlaten, angstig en niet serieus genomen voelen bij vlagen - wat natuurlijk een particulier en individueel emotioneel palet is, en niet perse correlerend met de werkelijkheid vandaag -- is het dan handiger, zoals ook vermeld in het boekje Minder Slikken waar ik u eerder over meedeelde, dat de afbouw van antipsychotica begeleid wordt met benzo’s. Netto heb ik dan overigens nog steeds meer daadkracht per dag ook hoor. Een pilletje Risperdal zou u eens een paar maanden moeten proberen, als je helemaal niets meer gedaan wil krijgen tenslotte.
Nou tot zover, graag het recept in de interface aanpassen, dan kan iedereen weer door met bestaan.
Nou, de niet-initimi zouden hier van alles van kunnen vinden. Mijn geliefde noemt dit respectloos en niet netjes vooral. Maar ik ken ook kringen waarin de vrijheid van meningsuiting het hoogste goed is. Zolang je maar niet giftig op de man wordt. Of gaat haten en persoonlijk mensen kapot proberen te maken. Met een paar leefregels zoals de AVG niet in de laatste plaats, is er tenslotte taalkundig bijzonder veel mogelijk in verNederland.
En daar komt de crux van mijn epistel vandaag. Deze vorm van artistieke expressie of clownerie kun je denk ik het beste plaatsen in de morele kaders zoals je de Joker 2 aan zijn eigen veroordeling ziet meewerken… Deze prachtige psychologische vertelling wordt echt veel te weinig gewaardeerd om wat het wél is en zegt, en veel te veel om wat het niet is afgezeken. Maar als je nog een superhelden-film had willen zien dan bekijk je die andere 1001 tenslotte maar.
Echter, vergis je niet - dit soort clowneskheid heeft een bloedserieuze ondertoon en herkomst. Het is niet uit de nood om lollig gevonden te worden of om disrespectloos te willen zijn. Het is mijn wapen, mijn zwaard, mijn woorden - die als enige machtsmiddel resten in weerspraak van een geleerde elite die mij al op 19-jarige leeftijd volstrekt duidelijk heeft gemaakt dat inspraak niet vereist is en dat de macht deze uitoefent op onnavolgbare wijze. Dat de dokter je leven duurzaam kan sturen en bepalen met al dan niet doordachte systemen van semantische controle met betrekkelijk drijfzand als onderbouwing bovendien. Maar in die context moet u mijn gevleugelde woorden dan ook lezen. Als laatste restje waardigheid van een tot op het bot vernederde en geforceerd aangepaste persoon in beroep op diezelfde macht.
Terwijl ik dit tikte kreeg ik een vriendelijk en dienstbaar antwoord van mijn huisarts terug overigens. Hij kent mij al meer dan 15 jaar gelukkig. Dat u zich geen zorgen maakt om de patiëntrelatie hier. Eind goed al goed.