Zo. Ik heb er veel en vaak over nagedacht om toch iets van kennisdispensatie of 'how-to's' aangaande mijn vakgebied te publiceren. Of misschien een nieuw inzicht dat de markt fenomenaal gaat breken, in een essay proberen te vatten. Een hoger filosofisch besef aangaande mijn relatie met taalmodellen en machinegestuurde dataverwerking…
Maar in mijn optiek is het zinloos. Voor letterlijk alles wat ik met mijn werk doe, is het anno 2025 handiger om eerst een machine te vragen wat hij denkt dat de beste stappen zijn, dan om zomaar willekeurig uit je hoofd 35 stappen voor de implementatie van Microsoft 365 in een MKB-omgeving te realiseren, inclusief de documentatie voor eindgebruikers. Sorry, maar een korte prompt vertelt je precies dat. En met Microsoft, die als verdienmodel heeft om elke zoveel maanden de lay-out van de knopjes met een paar millimeter aan te passen, is het gewoon handiger om ad hoc een actuele walkthrough uit te draaien voor wat ik wil bereiken. Ook mijn verheven, diepe filosofische inzichten over de wetten van cyber en waarom ik denk dat we nu zeker tegen een marktcorrectie gaan aanlopen, zijn niet echt essay-waardig. Een computer kan dat anno nu wel beter en zelfs met bronnen onderbouwen ook.
De techniek is fantastisch. Ook het feit dat ik nu wandelend door de stad tegen mijn mobiel kan lullen en daar met een beetje bijprompten alsnog een volledig samenhangend verhaal, plan van aanpak, handleiding of wat ik maar nodig heb voor mijn gebruikers uit kan draaien – dat is fenomenaal. Ik hoef er nauwelijks woorden aan toe te voegen. Voor wetenschappers is het verzamelen van input nog nooit zo makkelijk geweest.
Ik las de afgelopen weken over mensen die bang waren dat ik het structureren van mijn gedachten zou verleren als ik dat door AI zou laten overnemen. Dat is zeker een voorstelbare gedachte. De praktijk is echter dat ik voor het structureren van mijn gedachten niet hoef te leren hoe ik een komma halverwege de pagina met het blote oog moet vinden tussen de brokjes snot op mijn 4K-scherm. Dat zijn gewoon nodeloos zelfkwellende vaardigheden, een vorm van zelfpurisme en kastijding. Nergens voor nodig. Ik moest juist een beetje loslaten. Leren dat als ik niet 200% geef, ik ook niet teleurgesteld hoef te zijn dat de rest van de wereld dat weigert – simpelweg omdat ze dat ook niet kunnen.
Enfin, de conclusie van dit warrige epistel tot dusver is dat het voor mij niet meer nodig is om algemene kennis uit te tikken. Mooi, ik was toch al vooral met mijzelf bezig. Daarnaast kan ik niets zo mooi onderbouwen met 100 jaar aan literatuuronderzoek dat het voor mij voldoende waarde heeft om in 2500 woorden te vatten. Kom op. Schrijven doe ik – als ik al iets wil delen met de mensheid – vooral om mijn niet geheel achterlijke bezigheden gratis en voor niets te delen met wie denkt daar wijzer van te worden. De rest van de wereld negeert het lekker, joh. Moet je zien of ik daar slechter van slaap….
Maar goed, dan de wezenlijke, dagboekachtige ontwikkelingen van de afgelopen weken. Ik sleepte mij voort na de implementatie van die Microsoft 365-omgeving bij een klant, de installatie van een Synology DiskStation, het geven van advies over de 'Mijn Cyberweerbare Zaak'-subsidie en het uitrollen van maatregelen in dat kader. Ook had ik vorige week tussendoor een WordPress-klantje die voor nu al erg tevreden was met mijn hulp. Dit waren echter hele aandachtige werkzaamheden waarbij ik mentaal in diepe concentratie moest zijn om het overzicht te bewaken. Ik moest invoer en uitvoer checken terwijl ik met de machines praatte op het moment dat een half mailarchief verloren leek. Het ter plekke herstellen van deze, toegegeven, onzorgvuldigheid van mijn kant, zorgde voor een halve dag spanning en sensatie voor een luttel bedrag van 6 euro, nadat ik de kosten voor herstelsoftware eraf had getrokken. Maar ook dat is ondernemerschap: als je fouten maakt, ben je verantwoordelijk.
Verder had ik het dinsdag, woensdag en donderdag vooral erg mellow voor elkaar met een onderzoekje waarvoor we online een aantal vragen konden beantwoorden. Dit zal zich volgende week wel weer uitbetalen. Tezamen met het drankonderzoek dat ik ook nog mocht doen deze week, waren dit alles bij elkaar rustige uurtjes. Ik hoefde minder hard te persen om als de meest fanatieke deelnemer uit de bus te komen en kon ook nog en passant een beetje geld verdienen. Heel fijn, deze samenwerking met everyone that can do science, yes.
Daarover gesproken: op LinkedIn – of all motherfucking places – zag ik weer een discours van afgrijzen uit de academische wereld voorbijkomen. Ik merkte daarbij op dat ik als leek niet veel wijzer werd van deze ver-plas-demonstratie. Liever zou ik onderricht krijgen over wat de wetenschappelijke methode dan wél behelst, inclusief tien vragen ter overhoring. Geniet ervan.
Daarbij kreeg ik deze week twee keer post van de Action Webshop. Op het ene pakket kunnen we zitten, voor de deur van deze mooie woning in het pittoreske Zutphen. Het andere is vooral functioneel in de keuken:
Fijne zondag.