Goedemorgen fijne abonnees! De zon laat zich wat vaker zien. Zowel fysiek in de vorm van die grote bal met waterstoffusie boven ons hoofd, als mentaal klaart de lucht weer op na de winter die geen winter mocht zijn eigenlijk. We hebben meer een maandje of 6, 7 oer-Hollands herfstweer gehad volgens mij. Met een paar erg korte dagen. In ieder geval in de polderpostzegel waar ik thans nog met mijn lief resideer op twee verschillende locaties in het oosten des lands. Sommige mensen zijn wellicht gelukkiger elders op de globe, dat is volledig te begrijpen. Maar voor ons, mij en de vriendin, katten en kinderen, is het wel zo handig om toch vooral moeite te doen het hier in Nederland dan maar zo aangenaam mogelijk te maken.
Zo heeft mijn vriendin natuurlijk onlangs een nieuwe woning gekocht en betreden en inmiddels is de verhuizing achter de rug en heeft ze alles een beetje een plek gegeven. Een harde eis voor de woonkamer was bijvoorbeeld een gele muur, en wel een heel specifieke kleur geel ook. We hadden het niet in één keer goed. Aanvankelijk begonnen we met CYBER-GEEL dat is dus dit:
Maar uiteindelijk na veel wikken en wegen en nog eens wat meten tegen de vorige muur in het oude huis van mijn lief, kwamen we op de kleur MAHONIE van de Gamma. En dat werd bij mijn vriendin zo’n succes, dat ik er ook enthousiast van raakte. Kijk maar:
Dus afgelopen dinsdag haalde ik vol goede moed nog een emmertje van deze kleur op om dan ook maar bij mij de muur onweerlegbaar geel te maken. En ook hier is het resultaat wel aardig vind ik zelf dan:
Nu kan mijn lief zich ook bij mij in Zutphen volledig thuis voelen met ‘haar eigen muur’. Enfin, opwaardering van de woonomgeving dus en dat voor een relatief kleine investering toch wel.
Over opwaarderen gesproken, de upgrades strekken zich, zoals je inmiddels wel was opgevallen wellicht, ook uit over het digitale domein. Alwaar ik het webadres dat ik al gereserveerd had voor mijn eigen blog/nieuwsbrief heb geïntegreerd met de Substack-omgeving. Dat was op zich duurder dan de gele muur in Zutphen, maar niet veel. En ach ja, Substack mag ook een graantje meepikken lijkt me voor het faciliteren van dit uiterst handige schrijversplatform.
Dan op medisch vlak, is er ook gestage vooruitgang te melden. Ik ben zoals ik eerder uitvoerig behandelde hier nog steeds bezig met medicatie afbouw, die om veiligheidsredenen zeer traag moet worden ondernomen. En inmiddels een week of 5 onderweg met de stap van 0,75mg. Ik heb daarin de ‘dip’ in mijn stemming en stabiliteit al gehad en tevens deden zich een paar mooie stresssituaties voor waarmee ik meteen in het wild kon ervaren wat een dergelijke ervaring met mij zou doen. En dat is alleen maar positief te noemen. Zo werd ik vorige week voor het eerst in mijn leven slachtoffer van creditcardfraude, en hoewel ik er zeer hoog van in mijn vecht en regel-modus schoot, ben ik er ongeschonden doorheen gekomen. Het geld is uiteindelijk allemaal door Paypal terugbetaald en afgezien van een boel tijdverspilling heb ik er verder niets aan verloren. Het was een waardevolle test voor mijn huidige onderhoudsdosis zal ik er maar van maken. En er waren nog meer minder schokkende maar wel belangrijke momenten die samen maakte dat ik nu wel geloof dat ik het leven aan kan. Eigenlijk gaat een boel beter naarmate ik minder onder de antipsychotica zit. En dat steekt ergens wel. Want feitelijk heb ik dus jarenlang die troep eerst geïnjecteerd gekregen, onder dwang, en later opgedrongen gekregen dat ik het echt Moest gebruiken - tegen mijn wil en zin, en dat blijkt nu dus sowieso altijd teveel te zijn geweest. En waarschijnlijk bereik ik dit jaar ook de nul en dan kun je je helemaal afvragen waarvoor men mij zo lang van rijkswege vergiftigd heeft. Kan ik boos om zijn, maar heb ik nu even geen zin in. Ik schreef er het volgende over op het SchizForum, waar ik beheerder ben tevens:
Feitelijk worden medicijnen toegepast op veel meer mensen dan strikt noodzakelijk. Mensen die zelf ook aangeven dat ze zich daar niet prettig bij voelen, maar die vervolgens vernederd worden bij afbouwpogingen met hun eigen puur natuurlijke emotionele respons die weer opkomt. Tja, de laatste keer werd ik bij acute ontwenning van psychofarmaca dan ook rebound-psychotisch. En dit heeft men jaren mij voor gehouden, lag aan een defect in mijn brein. Maar dat is niet zo, weet ik nu. Dat lag aan het te snel (acuut) ontwennen, zonder toezicht of controle, terwijl ik dakloos raakte tegelijkertijd bovendien. Dit had niets met een objectieve oorzaak en gevolg te maken, laat staan nauwkeurig onderzoek.
Ik speel met de gedachte om uiteindelijk ook schadevergoeding te gaan eisen bij de staat, tegen deze praktijken. Maar ik zie wel dat dit zeer veel energie zou kosten en dat ik er waarschijnlijk niet meteen wat mee op schiet verder. Dus dit gebeurt ook vaker. De mensen die niet sterven op de afdelingen, maar die stilletjes met ontslag gaan er waar je nooit meer van hoort? Die zijn dus afgebouwd inmiddels en hebben een leuk leven teruggevonden. Wel gek natuurlijk om de verworven vrijheid later op het spel te zetten. Het is zo’n ingenieus systeem van onderdrukking.
En dit alles omdat men aanvankelijk van buiten Niet kan zien wie werkelijk gevaarlijk zijn, zoals die zieke gek in Australië laatst, en wie bijvangst zijn die zich apart gedragen. Dus om ‘zeker’ te zijn, is de strategie van de psychiatrie, iedereen met evidente emoties, zo veel mogelijk de immobiliseren. Veiligheid eerst enzo. Dat dit ten koste van het levensgeluk gaat, dat moeten we dan maar accepteren. Of er uit ontsnappen, en nooit meer met iemand er over spreken. Maar die tijden zijn voorbij lijkt me. Er is een werkelijke emancipatie gaande onder mensen met iets van gevoel, en die laten zich weldra niet meer opsluiten en vertellen wat taboes zijn.
Ik droom van een wereld, waarin iedereen zelf in alle eerlijkheid, mag vaststellen en proberen, of een leven zonder medicatie mogelijk is. We weten allemaal dat we niet voor zweetvoeten in de GGZ zijn beland. Maar laten we wel wezen: Wie van ons heeft nu zoiets bizars gedaan dat daar wel levenslang op zou moeten staan?
Enfin, binnen een paar weken, ik mik nu op 15 mei, zal ik de volgende stap naar 0,5mg Risperdal maken en natuurlijk hou ik de buitenwereld op de hoogte of ik mijn latente psychopathologie alweer voel opkomen, maar ik vermoed dat dit wel mee zal vallen. Dit betreft de laatste 3 stapjes ook nog. Dus als alles goed gaat, 2 maanden op 0,5mg daarna 2 maanden op 0,25mg - dan is het september, en met mazzel ga ik dan zonder antipsychotica de feestdagen in. Maar het is erg koffiedik kijken vanaf hier, omdat hobbels op de weg natuurlijk voor vertraging kunnen zorgen. Het is ook geen moeten verder, maar de behaalde resultaten na elke afbouwstap maken dat ik graag verder wil er mee.
Ondertussen moet er ook nog een beetje geleerd worden hier. Voor de cursus Ondernemer MKB ben ik inmiddels op 1/3e van het materiaal aangekomen en het is bijna tijd om een eerste examen te gaan plannen. Ik weet nog niet wanneer ik dat precies zal laten plaatsvinden. Ik wil wel zeker weten dat ik een voldoende haal, anders wordt het een duur geintje. Maar ik mik op ergens begin van de zomer, dat zal wel moeten lukken ook met oog op de medicatie afbouw er tussendoor. Mooie stresstest weer.
Zo rond die tijd zal ik ook Anoiksis assisteren met de server en website migratie, dus dan ben ik daar ook nog mee bezig. En dat werk vereist nogal nauwkeurigheid en concentratie. Gelukkig heb ik het al geoefend. Nog een geplande zelf-test dus.
Volgende maand krijgen veel mensen het vakantiegeld. Daar ben ik zelf ook wel erg gelukkig mee, al zal ik er nu geen vakantie mee boeken maar eerder de vaste lasten van mijn bedrijfje mee vooruitbetalen voor een heel jaar waarbij ik het vervolgens maandelijks weer terug incasseer bij klanten. En zo kabbelt alles super burgerlijk voort eigenlijk. Voor nu, fijne dag, alvast een fijn weekend straks, en succes met leven!
Je klinkt opgewekt en ondernemend. Stuk beter dan een maandje geleden. Good busy